EPÍTOME DE LA HISTORIA SAGRADA DE LHOMOND (XIV)

Increíble paciencia de David.

   Fugienti occurrit vir quidam e genere Saulis, nomine Semei, qui coepit Davidem eiusque comites maledictis et lapidibus appetere. Quod illi indigne ferentes volebant ulcisci iniuriam, et maledici conviciatoris caput amputare. At David eos cohibuit: "sinite, inquit, istum mihi maledicere; forsitan Deus, his quae patior malis placatus, mei miserebitur, et meam afflictionem respiciet". Incredibilem Regis patientiam admirati comites dicto aegre paruerunt.

David junta tropas para combatir a Absalón.

   Absalon, profecto patre, ingressus est Hierosolymam, ibique aliquamdiu moratus est, quae res saluti fuit Davidi, nam interim David collegit copias, seque ad bellum comparavit. Iam aderat Absalon cum exercitu, et proelium mox erat commitendum. Suaserunt Regi sui comites, ut ne interesset certamini. Quapropter David Ioabum suis copiis praefecit, seque in urbem vicinam contulit. Abiens autem praecepit Ioabo ceterisque ducibus, ut Absaloni parcerent, sibique filium incolumem servarent.

Absalón es vencido y queda colgado por los cabellos de las ramas de un árbol.

   Acriter pugnatum est utrimque; sed Deo favente, victoria penes Davidem fuit. Terga verterunt Absalonis milites, e quibus viginti milia ceciderunt. Absalon fugiens mulo insidebat. Erat autem promisso et denso capillo, et dum praecipiti cursu fertur subter densam quercum, coma eius implicita est ramis, et ipse suspensus adhaesit, mulo interim praetereunte et cursum pergente.

Atraviésale Joab el pecho con su lanza.

   Vidit quidam pendentem Absalonem, nec ausus est illi manus violentas inferre, sed nuntiavit Ioabo, qui eum increpans: "debueras, inquit, iuvenem impium confodere". "Atqui, respondit ille, me praesente, Rex praecepit tibi, ut filio suo parceres". "Ego vero non parcam, ait Ioabus, et statim sumpsit tres lanceas, quas in pectus Absalonis defixit. Cum Absalon adhuc palpitaret haerens in quercu, armigeri Ioabi repetitis ictibus confossum interemerunt.

Llora David la muerte de su hijo.

   Stabat interea David ad portam urbis, exspectans eventum pugnae, et maxime de filii salute sollicitus. Cum illi nuntiatum esset profligatos hostes et interfectum esse Absalonem, nom modo non laetatus est de victoria, quam reportaverat, sed maximum quoque dolorem cepit ex morte filii. Inambulabat in cenaculo maerens, et in has voces identidem erumpens: "Fili mi Absalon, Absalon fili mi: utinam pro te moriar, Absalon fili mi, fili mi Absalon.

Salomón es ungido Rey. Muerte de David.

   Multa deinceps bella David prospere gessit contra Philistaeos, rebusque foris et domi compositis, reliquum vitae tempus in florenti pace exegit. Cum esset extrema senectute et infirma valetudine, Salomonem heredem regni constituit. Is a summo sacerdote unctus, vivo adhuc patre, Rex appellatus est. David, postquam filio dedisset praecepta regno administrando utilissima, diem supremum obiit.

Dios da a Salomón el don de la sabiduría.

   Diligebat Deus Salomonem. Ei per quietem adstare visus est, deditque optionem eligendi quidquid vellet. Salomon non aliud sibi dari poposcit, quam sapientiam, reliqua omnia parvi aestimans. Quae res ita Deo placuit, ut illi plus tribuerit quam rogatus fuerat; nam Salomoni eximiam sapientiam impertivit, et insuper divitias et gloriam, quas non petierat, addidit.

Danle queja de un caso de difícil resolución.

   Non multo post Salomon concessae sibi a Deo sapientiae specimen edidit. Duae mulieres in eadem domo habitabant. Utraque eodem tempore peperit puerum. Unus ex his puerulis post diem tertium nocte mortuus est: mater subripuit puerum alterius mulieris dormientis, et huius loco filium suum mortuum supposuit. Orta inter duas mulieres gravi altercatione, res ad Salomonem delata est.

Prueba de la sabiduría de Salomón.

   Difficilis erat atque perobscura quaestio, cum nullus esset testis. Rex autem ut exploraret latentem veritatem: "dividatur, inquit, puer de quo controversia est, et pars una uni mulieri, altera alteri detur" Iudicio assensit falsa mater; altera vero exclamavit: "ne, quaeso, ne occidatur puer, o Rex: malo ista totum habeat". Tunc Rex ait: "res est manifesta; haec vero est mater pueri", et huic illum adiudicavit. Admirati sunt omnes singularem Regis prudentiam.

Templo de Salomón. Año del mundo 3000.

   Salomon templum immensi operis Hierosolymae aedificavit: omnia auro, argento, gemmisque in eo fulgebant. In hoc templo arca foederis collocata est. Vicini reges ob tantam sapientiae famam cum Salomone amicitiam iunxerunt, foedusque fecerunt. Regina Saba eius visendi cupida finibus regni sui excessit, venitque Hierosolymam. Regnabat Salomon in summa pace, opibus et deliciis affluens.