|
XVI.
CATÓN
EL
CENSOR
49.
Catón
el
Censor,
defensor
de
las
viejas
tradiciones
romanas:
1.
Marcus
Parcius
Cato,
quanquam
in
Scipionis
exercitu
fuerat,
tamen
eum
non
amabat.
2.
Existimabat
enim
Scipionem,
litteris
et
artibus
et
luxuriae
nimis
studentem,
maiorum
mores
contemnere.
3.
Mulierum
quoque
luxuriam
Cato
vituperabat.
4.
Secundo
bello
punico,
Oppius,
tribunus
plebis,
de
mulierum
luxuria
legem
tulerat.
5.
Ea
lex
vetabat
mulieres
Romanas
plus
quam
semunciam
auri
habere,
aut
iuncto
vehiculo
per
Urbem
ire.
6.
Post
autem
bellum,
iratae
matresfamilias
ad
forum
convenerunt:
a
senatu
legis
abrogationem
postulabant.
7.
Cato
acriter
restitit,
sed
frustra.
8.
Senatus
enim
legem
tandem
sustulit.
9.
Mulierum
Romanarum
laetitia
magna
fuit.
50.
«Delenda
est
Carthago»:
1.
Cato
iam
senex
volebat
Romanos
Carthaginem
delere.
2.
Dicebat
enim:
“Dum
Carthago
potens
est,
Roma
salva
esse
non
potest.”
3.
Itaque,
quoties
de
aliqua
re
sententiam
in
senatu
dixerat,
semper
addebat:
“Delenda
est
Carthago.”
4.
Tandem
in
senatum
ficum
praecocem
intulit.
5.
Postquam
omnes
senatores
eius
pulchritudinem
laudaverunt,
Cato
ab
eis
quaesivit:
“Quando
eam
ficum
ex
arbore
lectam
esse
putatis?”
6.
Omnes
responderunt
ficum
recentem
esse.
7.
“Aliquis,
inquit,
eam
abhinc
tres
dies
Carthagine
legit;
tam
propinquus
est
hostis!”
8.
Ea
res
senatores
vehementer
movit;
Itaque
Romani
novum
bellum
Carthaginiensibus
intulerunt.
|
