|
XVIII.
LA
CRISIS
DE
LA
REPÚBLICA.
LOS
GRACOS
53.
Tiberio
Graco
y
la
ley
agraria
del
año
133:
1.
Tib.
Gracchus
et
C.
Gracchus
Scipionis
Africani
nepotes
erant.
2.
Quorum
mater,
Cornelia
nomine,
eos
a
pueritia
bonos
mores
et
probam
vitam
docuerat.
3.
Neque
egregium
ingenium,
neque
magna
virtus
adulescentibus
defuit.
4.
Fratres
tamen
rempublicam
vehementer
perturbavere.
5. Tib.
Gracchus,
qui
erat
tribunus
plebis,
agrum
publicum
plebi
dare
voluit.
6.
Quo
consilio
viam
ad
regnum
eum
sibi
parare
Optimates
crediderunt.
7.
Tiberius,
qui
in
Capitolium
venerat,
manum
ad
caput
tulit.
8.
Quo
signo
salutem
suam
populo
commendabat.
9.
Nobiles
autem
dixerunt
eum
diadema
eo
signo
sibi
postulare.
10.
Tum
Scipio
Nasica
clamavit:
11.
“Si
rempublicam
salvam
esse
vultis,
cur
mecum
venire
dubitatis?”
12.
Deinde
Gracchum
fugientem
sua
manu
interfecit.
13. Romani corpus Tiberii mortui in Tiberim praecipitaverunt.
54.
Cayo
Graco
reemprende
las
reformas:
1.
C.
Gracchus
eadem
consilia
atque
frater
iniit.
2.
Magnas
largitiones
fecit;
legem
“de
frumento”
tulit,
quia
plebem
frumento
carere
nolebat.
3.
Tum
rursus
senatus
eis
consiliis
obsistere
constituit.
4.
C.
Gracchus
cum
suis
Aventinum
montem
occupaverat.
5.
Itaque
consul
Opimius
ad
arma
populum
vocavit
et
Caium
oppugnavit.
6.
Iam
Opimii
milites
eum
capturi
erant,
cum
iugulum
servo
suo
praebuit.
7.
Qui
dominum,
deinde
se
super
domini
corpus
interfecit.
8.
Miles
quidam
Caii
caput
consul
attulit,
qui
ei
pro
capite
aurum
rependit.
9.
Nonnulli
etiam
dicunt
militem
in
caput
plumbum
fudisse:
ita
enim
caput
gravius
erat.
|
