|
II.
EL
REINO
DE
RÓMULO
3.
El
rapto
de
las
Sabinas:
1.
Romulus
urbem
quidem
condiderat,
sed
deerant
incolae.
2.
Erat
autem
in
Capitolio
locus
quem
Romulus
asylum
fecit.
3.
Eo
statim
latronum
pastorumque
multitudo
convenit.
4.
Tamen
neque
ipsi
Romulo
neque
populo
erant
uxores.
Itaque
ad
propinquas
gentes
legatos
miserunt
qui
ab
eis
mulieres
petiverunt.
6.
Legati
vero
non
benigne
accepti
sunt:
omnes
finitimi
ridentes
responderunt:
7.
“Cur
non
mulieribus
quoque
asylum
aperuistis?”
8.
Quibus
verbis
iratus,
Romulus
hanc
fraudem
invenit:
ludos
Romae
parat,
finitimosque
ad
eos
vocat.
9.
Sabini,
novam
urbem
videre
cupientes,
cum
liberis
et
uxoribus
suis
Romam
convenerunt.
10.
Ubi
ludorum
tempus
venit
omniumque
oculi
ad
eos
versi
sunt,
Sabinorum
virgines
a
iuvenibus
Romanis
repente
raptae
sunt.
4.
La
traición
de
Tarpeya:
1.
Sabini,
propter
virgines
raptas
irati,
cum
Romanis
proelium
committere
constituerunt.
2.
Ad
Urbem
procedebant
cum
Tarpeiam
virginem
invenerunt,
cuius
pater
arci
Romanae
praeerat.
3.
Titus
Tatius,
Sabinorum
dux,
virgini
haec
dixit:
4.
“Nonne
exercitum
meum
in
Capitolium
ducere
potes?
5.
Tum
id
donum
tibi
dabo
quod
cupis.”
6.
Quae
id
petiit
“quod
Sabini
in
sinistris
manibus
habebant”:
militum
anulos
et
armillas
ex
auro
sperabat.
7.
Tarpeia
hostes
in
arcem
duxit
et
praemium
suum
a
Tatio
petiit.
8.
Sed
repente
Tatius
eam
scutis
opptimi
iussit:
nam
Sanini
scuta
quoque
in
sinistris
manibus
habebant.
9.
Sic
puella
impiae
proditionis
poenas
statim
dedit
et
misere
periit.
5.
Rómulo,
vencedor
de
los
Sabinos:
1.
Romulus
adversus
Tatium
processit,
et
in
eo
loco,
ubi
nunc
est
forum
Romanum,
pugnam
commisit.
2.
Primo
impetu,
vir
inter
Romanos
insignis,
Hostilius
nomine,
cecidit.
3.
Cuius
morte
territi
Romani
iam
fugiebant.
4.
Sabini
autem
clamabant:
“Vicimus
perfidos
hospites,
imbelles
hostes.
5.
Nunc
sciunt
non
idem
esse
virgines
rapere
atque
cum
viris
pugnare.”
6.
Tunc
Romulus
arma
ad
caelum
sustulit
Iovique
templum
vovit;
exercitus,
aut
forte,
aut
Iovis
auxilio,
restitit.
7.
Repente
raptae
mulieres
inter
tela
volantia
ad
patrum
et
virorum
pedes
se
iecerunt.
8.
Quarum
precibus
pax
inter
Romanos
et
Sabinos
facta
est.
6.
Desaparición
misteriosa
y
apoteosis
de
Rómulo:
1.
Tum
Romulus
Sabinos
in
urbem
accepit.
2.
Centum
viros
delegit,
quorum
consilia
in
omnibus
rebus
audire
voluit.
3.
Illi
viri
senatores
vocati
sunt,
quod
plerique
senes
erant.
4.
Deinde
tres
equitum
centurias
instituit.
5.
Quibus
rebus
factis,
Romulus
exercitum
lustrabat
cum
repente
facta
est
tempestas
cum
magno
fragore
et
fulguribus,
statimque
Romulus
ab
oculis
sublatus
est.
6.
Eum
ad
deos
abiisse
populus
credidit;
cui
rei
fidem
fecit
Proculus,
vir
nobilis.
7.
Seditione
enim
inter
senatores
et
plebem
facta,
in
contionem
processit.
8.
“Ego,
inquit,
Romulum
deo
similem
in
caelo
vidi.
9.
Iussit
nos
in
pace
vivere
et
fortes
esse.”
10.
Ita
Romulus
pro
deo
cultus
est
et
Quirinus
est
appellatus.
|
