|
XXV.
BRUTO
80.
Bruto:
1. M.
Brutus
ex
illa
gente,
quae
Roma
Tarquinios
expulerat,
natus
erat.
2,
Cum
bello
civili
Pompeio
adfuisset,
tamen,
victo
Pompeio,
a
Caesare
servatus
atque
praetor
factus
est.
3.
Postea,
cum
Caesar,
nimis
superbus,
senatum
contemnere
et
fortasse
regnum
petere
coepisset,
populus
vindicem
libertatis
quaerebat.
4.
Scripserunt
quidam
in
primi
Bruti
statua:
“Utinam
viveres”,
deinde
in
ipsius
Caesaris
statua:
“Brutus,
quia
reges
expulit,
primus
consul
factus
est;
hic,
quia
consules
expulit,
rex
factus
est.”
5.
Scriptum
quoque
est
in
Bruti
praetoris
tribunali:
“Dormis,
Brute.”
81.
Coraje
de
su
mujer
Porcia:
1.
M.
Brutus,
cognita
populi
Romani
voluntate,
adversus
Caesarem
conspiravit.
2.
Tunc
Porcia,
Bruti
uxor,
cultello
tonsorio
velut
casu
se
ipsa
vulneravit.
3.
Porcia,
propter
eam
rem
a
Bruto
reprehensa,
respondit:
4.
“Non
casu,
mi
Brute,
sed
sponte
mea
hoc
vulnus
mihi
intuli,
ut
vulneris
dolorem
contemnere
usu
discerem.
5.
Si
enim
interibis,
ego
tecum
peribo.”
6.
Quibus
verbis
auditis,
Brutus
ad
caelum
manus
sustulit
et
clamavit:
“Utinam
dignum
tali
coniuge
me
praebeam!”
82.
Bruto,
vencido
por
Antonio,
se
da
muerte
(42
a.
C.):
1.
Interfecto
Caesare,
Antonius
iram
populi
adversus
Brutum
eiusque
socios
incendit.
2.
Itaque
Brutus
ad
Macedoniam
contendit
ibique,
apud
urbem
Philippos,
cum
Antonio
et
Octavio
proelium
commisit.
3.
Victus
in
acie,
collem
nocte
petiit;
ibi
ne
in
hostium
manus
veniret,
suo
ipsius
iussu
a
comite
quodam
interfectus
est.
4.
Antonius,
cum
Brutum
mortuum
vidisset,
eius
corpus
suo
paludamento
purpureo
texit,
ut
in
eo
sepeliretur.
5.
Octavius
vero
non
tam
humanus
fuit:
Bruti
enim
caput
Romam
ferri
iussit,
ut
ante
Caesaris
statuam
poneretur.
|
