EPÍTOME DE LA HISTORIA SAGRADA DE LHOMOND (XII)

Primera desobediencia de Saúl.

   Philistaei in regionem Hebraeorum irruptionem fecerunt. Qua propter Saul adversus illos processit, et apud Galgala urbem insignem istius regionis castra posuit. Porro Samuel edixerat, ut se per septem dies exspectarent, neve manum cum hoste prius consererent, quam ipse veniens Deo sacrificium faceret. Die septima cum Samuel moraretur, et populus morae pertaesus dilaberetur, Saul ipse sacrificium fecit loco sacerdotis. Vix peracto sacrificio, venit Samuel Regemque graviter reprehendit, quod munus proprium sacerdotum sibi temere arrogavisset.

Derrota Jonatás a los Filisteos.

   Cum Hebraei a Philistaeis premerentur, Ionathas, Saulis filius, audax consilium cepit et perfecit. Solo armigero comite, castra hostium ingressus est, et viginti fere Philistaeis interemptis, universum exercitum terrore perculit. Itaque Philistaei perturbati coeperunt iam non iam ordines servare, non imperia exsequi, sed fugae se committere. Quod ubi Saul animadvertit, copias castris eduxit, et fugientes persecutus insignem victoriam retulit.

Saúl quiere matar a su hijo Jonatás.

   Saul, dum persequeretur Philistaeos, edixerat ne quis, nisi confectis hostibus, cibum sumeret, mortem cum iuramento minatus illi, qui contra edictum fecisset. Ionathas tunc aberat, nec Regis imperium audierat. Accidit ut exercitus traiceret silvam, in qua esset plurimum mellis agrestis. Ionathas edicti paterni nescius extendit virgam quam manu tenebat, eamque in mel intinctam ori admovit. Id ubi Rex cognovit, filium morte plecti voluit; sed recens meritum periculo iuvenem exemit, nec populus tulit insontem ad supplicium trahi.

Segunda desobediencia de Saúl al Señor, quien le quita el reino y se lo da a David.

   Saul postea, iubente Deo, bellum Amalecitis intulit. Primo rem bene gessit. Caesi sunt hostes et eorum rex captus est. Sed deinde Saul Deum graviter offendit: vetuerat Deus ne quid ex spoliis hostium reservaretur. Saul vero, Amalecitis caesis, partem praedae servavit. Quam ob causam reiectus est a Deo, et in eius locum David adhuc iuvenis e tribu Iudae electus est, et a Samuele unctus.

Atormenta el demonio a Saúl, y es llamado David a la Corte para calmarle con el harpa.

   Saulem, postquam Dei mandata sprevisset, invasit spiritus malus, ita ut ille in furorem saepe incideret. Tunc aulici ei suaserunt, ut aliquem arcesseret, qui citharam sciret pulsare, ad deliniendum aegrum eius animum. Arcessitus est David huiusce artis peritus, qui ob illud munus inter ministros regios habebatur. Itaque statim ac Saulem spiritus malus corripiebat, David citharam pulsabat, et Regis furor considebat.

El gigante Goliat desafía a los Hebreos.

   Secutum est bellum cum Philistaeis. Cum duae acies in conspectu essent, Philistaeus quidam, nomine Goliathus, vir mirae magnitudinis, progressus est ante ordines, et unun ex Hebraeis saepe provocabat ad singulare certamen. Lorica squammata induebatur. Ocreas in cruribus aereas habebat; cassis aerea caput eius operiebat, et clipeus aureus tegebat humeros. Tum Saul magna praemia et filiae nuptias ei promisit, qui provocantis spolia retulisset. At nemo contra illum exire audebat; et Goliathus suam Hebraeis ignaviam cum irrisu ac ludibrio exprobrabat.

Preséntase David para salir al desafío.

   David, commotus ignominia populi sui, se sponte ad pugnandum obtulit. Itaque adductus est ad Saulem, qui, considerata eius aetate, diffidebat pugnae. "Non poteris, inquit, adulescentulus cum viro robustissimo pugnare". Respondit David: "ne timeas, o Rex: cum pascerem oves patris mei, leo invasit gregem, ovemque corripuit; ego illum persecutus occidi, et ovem e faucibus illius eripui. Ursum pariter interfeci. Deus qui me defendit a leone et urso, me quoque a Philistaeo isto defendet". Tum Saul: "abi, inquit, cum ista fiducia. Deus te adiuvet".

Sale contra Goliat sólo con su honda y cinco piedras que metió en el zurrón.

   Saul ipse sua iuveni arma voluit accomodare: galeam capiti eius imposuit, lorica pectus circumtexit, latus gladio accinxit. David vero iis impeditus armis, quibus non erat assuetus, vix poterat incedere. Quare onus incommodum deposuit. Sumpsit autem peram pastoralem, qua uti consueverat, et fundam cum quinque lapidibus in sacculo. Sic armatus adversus Philistaeum processit.

Lo mata y quedan vencedores los Hebreos.

   Accedebat ex adverso Goliathus, qui, viso adolescente, : "num, inquit, me canem esse putas, qui me cum baculo aggrediaris?" Cui David respondit: "tu venis ad me cum gladio et hasta et clipeo; ego autem venio in nomine Domini exercituum, quem probris ausus es lacessere. Tunc, misso funda lapide, Philistaeum in fronte percussit, et humi prostravit, currensque suum iacenti gladium detraxit, quo caput illi praecidit. Ea re perculsi Philistaei in fugam versi sunt, et victoriam Hebraeis concesserunt.

Cobra celos Saúl contra David.

   Redeunti Davidi obviam itum est. Hebraei gratulantes victorem deducunt ad urbem; ipsae mulieres domibus egressae cum tympanis laudes eius canebant. Tantus populo favor invidiam Saulis accendit, qui deinceps malevolo fuit in Davidem animo, nec iam eum benignis oculis aspiciebat. Longe alia fuit mens filii eius Ionathae: virtutem Davidis admirans, illum singulari amore complexus est, suoque balteo, arcu et gladio donavit.