EPÍTOME DE LA HISTORIA SAGRADA DE LHOMOND (XVIII)

Corrupción posterior de Joás. Su muerte.

   Ioas, quamdiu consiliis Ioiadae usus est, observantissimus fuit divini cultus: magnis sumptibus templum exornavit. Sed Ioada mortuo, aulicorum adulatione corruptus ad vitia deflexit, veramque religionem deseruit. Immemor beneficii a Ioada accepti, filium illius sapienter admonentem lapidibus obrui iussit. Ipse, paulo post a suis in lectulo necatus, sepultura regia caruit.

Sucédele su hijo Amasías.

   Ioae morte regnum ad Amasiam filium devenit. Is Idumaeam adortus est cum ingentibus copiis, quas magno sumptu collegerat; sed a Propheta admonitus est, ut magis divino auxilio quam militum multitudini confideret. Itaque dimissa militum parte, parva manu cum hoste conflixit, et insignem victoriam reportavit. Deinde elatus victoria Deum deseruit, et a rege Samariae, quem temere lacessiverat, amisso exercitu, captus est.

Reina Ozías, y luego Joatán.

   Ozias Amasiae filius et succesor fuit. Philistaeos, Deo favente, domuit, Arabes devicit. Postea animum eius invasit superbia: munus sacerdotum sibi arrogavit. Thus Deo ausus est offerre, quod solis sacerdotibus fas erat. Cumque a Pontifice admonitus non paruisset, turpi morbo, quem lepram vocant, correptus est. Quare procurationem regni coactus est relinquere Ioathae filio, qui recte imperium administravit.

Entra a mandar su hijo Acaz.

   Achaz Ioathae filius in Deum impius fuit, et numina gentium coluit. Regis exemplum brevi secuta est civitas ipsa. Quam ob causam Deo invisus magnam cladem a Samariae et Syriae regibus accepit, nec illum calamitas ad meliorem mentem revocavit. Non eum puduit ab Assyriis auxilium petere, aurumque et argentum a templo ablatum illorum regi dono mittere. Venit rex Assyriorum, et primum quidem hostes eius, qui se advocaverat, profligavit, sed deinde ipsius etiam regnum vastavit.

Reinado de Ezequías: su piedad.

   Ezechias singulari pietate floruit. Statim ut regno potitus est, populum et sacerdotes cohortatus, urbem a paternis superstitionibus expiavit, templum ornavit, caeremonias, quae iampridem omissae fuerant, restituit. Nec minor ei fuit in bello gerendo virtus quam in religione tuenda pietas. Philistaeos multis proeliis contudit, Iudaeosque a tributis, quae pendebant Assyriis, liberavit.

Su enfermedad y milagrosa curación.

   Iisdem temporibus Ezechias in gravem morbum incidit: cumque Isaias Propheta illi denuntiasset vitae finem adesse, Deum Rex cum lacrimis oravit, ne sibi vitam adimeret. Precibus eius et lacrimis motus Deus, quindecim annorum usuram illi concessit, atque ad faciendam fidem, solis umbra, Rege ita postulante, per decem lineas regressa est in eius horologio. Tertio post die. Ezechias sanatus templum adiit.

Sitio de Jerusalén por el rey de Asiria, que después huye aturdido.

   Rex Assyriorum bellum Ezechiae intulit, et Hierosolymam obsidione cinxit, minitans urbis excidium, nisi cives matura deditione sibi consulerent. In hoc statu rerum Ezechiam confirmavit Isaias pollicitus divinum auxilium non defuturum, brevique obsidionem solutum iri. Et vero nocte sequenti Angelus Dei centum octoginta quinque hostium milia leto dedit. Rex Assyriorum trepidus in patriam fugit, ibique paulo post a filiis occisus est.

Muerte tranquila de Ezequías.

   Ezechias tanto periculo liberatus in summa pace reliquum vitae tempus egit. Omnia illi feliciter cedebant, quia Deus illi favebat. Ipse tot beneficiis divinis obligatus in eadem constanter pietate mansit; omnem suam spem in Dei auxilio posuit; iis rebus, quae Deo placebant, animum semper intendit. Regnavit annos novem et viginti, quibus exactis, placida morte decessit. Populus eum luxit, et corpus eius inter sepulcra avorum regum loco editiore collocatum est.

Crímenes de Manasés: su prisión y muerte.

   Ezechiae successit Manasses, patris religiosi filius impius. Is, relicto vero Dei cultu, falsa numina adoravit. Ad impietatem accessit crudelitas; cum enim Isaias Propheta iram divinam illi denuntiasset, Rex furore percitus Prophetam serra lignea secari iussit. Necem vatis sui brevi ultus est Deus: Manasses enim ab Assyriis victus captusque est, et in vincula coniectus. Ibi calamitate edoctus scelerum veniam suppliciter a Deo petiit et impetravit; et in regnum restitutus Deum pie coluit.

Breve reinado de Amón. Sucédele Josías.

   Amon Manassis filius paternam impietatem imitatus est, non vero poenitentiam. Non ultra biennium regnavit, et a suis domi interfectus est. Cui successit Iosias, vir sanctus et religiosus, qui a puero virtuti deditus, populum ad legitimum cultum revocavit. At illum deinde inconsiderata fiducia perdidit, nam contra Aegyptios exercitum duxit, admonitusque a Deo ut proelio abstineret, nihilominus acie dimicavit. Itaque, re mala gesta, vulnus accepit, et paucis post diebus mortuus est.