EPÍTOME DE LA HISTORIA SAGRADA DE LHOMOND (III)

Encuentro de Rebeca con Eliezer.

   Eliezer oravit Deum his verbis: "Domine Deus Abrahami, fac ut puella, quae dabit potum mihi petenti, ea sit, quam Isaaco destinas."  Ecce statim Rebecca virgo eximia pulchritudine prodiit gerens urnam umeris, quae descendit ad puteum, implevit urnam, deditque potum ei. Cum ille bibisset, Rebecca obtulit etiam aquam camelis. Hoc indicio cognovit Eliezer quod scire cupiebat.

Rebeca le dice quienes son sus padres.

   Eliezer protulit inaures aureas et armillas, quas dedit Rebeccae: tum imterrogavit illam,  cuius esset filia, num in domo patris esset locus ad commorandum. Cui Rebecca respondit: "ego sum filia Bathuelis. Avus meus est frater Abrahami; est domi locus ad commorandum amplissimus; est etiam plurimum feni et palearum ad usum camelorum."  Quod audiens Eliezer egit gratias Deo, qui tribuisset iter prosperum sibi.

Eliezer es recibido en casa de Bathuel.

   Rebecca properavit domum et narravit matri suae ea, quae sibi contingerant. Labanus frater Rebeccae, cum audivisset sororem narrantem, adiit hominem, qui stabat ad fontem cum camelis, et compellans eum: "ingredere, inquit, domine mi. Cur stas foris? paravi hospitium tibi et locum camelis." Dein deduxit eum domum, eique cibum apposuit.

Quédale concedida la mano de Rebeca.

   Continuo Eliezer exposuit parentibus Rebeccae causam itineris suscepti, rogavitque ut annuerent postulationi suae. Qui responderunt: "ita voluntas Dei fert; nec possumus Deo obsistere. En Rebecca; proficiscatur tecum nuptura Isaaco." Tum Eliezer deprompsit vasa aurea et argentea, vestesque pretiosas, quas dedit Rebeccae; obtulit etiam munera matri eius et fratri, et inierunt convivium.

Viaje de Rebeca.

   Postridie Eliezer surgens mane dixit parentibus Rebeccae: "erus meus me exspectat. Dimittite me, ut redeam ad illum."  Qui responderunt: "vocemus puellam et percontemur eius sententiam."  Cum Rebecca venisset, sciscitati sunt an vellet discedere cum homine. "Volo," inquit illa. Dimiserunt ergo Rebeccam et nutricem illius, precantes ei omnia prospera.

Casamiento de Isaac.

   Isaacus forte tunc deambulabat rure, et vidit camelos venientes. Simul Rebecca conspicata virum deambulantem, desiluit e camelo et interrogavit Eliezerem: "quis est ille vir?" Eliezer respondit: "ipse est erus meus." Illa statim operuit se pallio. Eliezer narravit Isaaco omnia, quae fecerat. Isaacus introduxit Rebeccam in tabernaculum matris suae, et lenitus est dolor quem capiebat ex morte matris.

Convenio de Esaú con Jacob.

   Rebecca edidit uno partu duos filios, Esaum et Iacobum. Qui prior editus est, pilosus erat; alter vero lenis. Ille fuit venator strenuus, hic autem placidus et simplex moribus. Quadam die cum Iacobus sibi paravisset pulmentum ex lentibus, , venit Esaus fessus de via et dixit fratri: "da mihi pulmentum, nam redeo rure exanimatus lassitudine." Cui Iacobus: "dabo, si concedas mihi ius primogeniti." "Faciam libenter," inquit Esaus. "Iura ergo," ait Iacobus. Esaus iuravit, et vendidit ius suum.

Isaac envía a Esaú a cazar.

   Isaacus, qui delectabatur venatione, amabat Esaum; Iacobus vero erat carior Rebeccae. Cum Isaacus iam senuisset et factus esset caecus, vocavit Esaum: "sumito, inquit, pharetram, arcum et sagittas; affer mihi et para de venatione pulmentum, ut comedam, et apprecer tibi fausta omnia, antequam moriar." Esaus itaque profectus est venatum.

Consejo de Rebeca a Jacob.

   Rebecca audierat Isaacum loquentem: vocavit Iacobum, et "afferto, inquit, mihi duos haedos opimos: conficiam pulmentum, quo pater tuus valde delectatur; appones ei cibum, et bene precabitur tibi." Iacobus respondit: "ego non audeo id facere, mater. Esaus est pilosus; ego sum lenis; si pater me attrectaverit, suscensebit mihi. Ita indignatio patris et damnum mihi evenient pro eius benevolentia."

Prepara Rebeca la comida para Isaac.

   Rebecca institit: "ne timeas, inquit, fili mi. Si quid adversi inde sequatur, id totum sumo mihi. Tu vero ne dubites facere quod iussus es." Itaque Iacobus abiit,et attulit matri duos haedos; illa paravit seni cibum, quem noverat suavem esse palato eius. Deinde induit Iacobum vestibus fratris: aptavit pellem haedi manibus eius et collo. Tunc "adi, inquit, patrem tuum, et offer illi escam, quam appetit."